tann (“tooth”) + lækni (“doctor”)
tannlækni m (genitive singular tannlækna, plural tannlæknar)
Declension of tannlækni | ||||
---|---|---|---|---|
m1 | singular | plural | ||
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | tannlækni | tannlæknin | tannlæknar | tannlæknarnir |
accusative | tannlækna | tannlæknan | tannlæknar | tannlæknarnar |
dative | tannlækna | tannlæknanum | tannlæknum | tannlæknunum |
genitive | tannlækna | tannlæknans | tannlækna | tannlæknanna |