From terug (“back”) + geven (“to give”).
Audio: | (file) |
teruggeven
Conjugation of teruggeven (strong class 5, separable) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | teruggeven | |||
past singular | gaf terug | |||
past participle | teruggegeven | |||
infinitive | teruggeven | |||
gerund | teruggeven n | |||
main clause | subordinate clause | |||
present tense | past tense | present tense | past tense | |
1st person singular | geef terug | gaf terug | teruggeef | teruggaf |
2nd person sing. (jij) | geeft terug, geef terug2 | gaf terug | teruggeeft | teruggaf |
2nd person sing. (u) | geeft terug | gaf terug | teruggeeft | teruggaf |
2nd person sing. (gij) | geeft terug | gaaft terug | teruggeeft | teruggaaft |
3rd person singular | geeft terug | gaf terug | teruggeeft | teruggaf |
plural | geven terug | gaven terug | teruggeven | teruggaven |
subjunctive sing.1 | geve terug | gave terug | teruggeve | teruggave |
subjunctive plur.1 | geven terug | gaven terug | teruggeven | teruggaven |
imperative sing. | geef terug | |||
imperative plur.1 | geeft terug | |||
participles | teruggevend | teruggegeven | ||
1) Archaic. 2) In case of inversion. |