From toe (“towards”) + geven (“to give”).
toegeven
Conjugation of toegeven (strong class 5, separable) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | toegeven | |||
past singular | gaf toe | |||
past participle | toegegeven | |||
infinitive | toegeven | |||
gerund | toegeven n | |||
main clause | subordinate clause | |||
present tense | past tense | present tense | past tense | |
1st person singular | geef toe | gaf toe | toegeef | toegaf |
2nd person sing. (jij) | geeft toe, geef toe2 | gaf toe | toegeeft | toegaf |
2nd person sing. (u) | geeft toe | gaf toe | toegeeft | toegaf |
2nd person sing. (gij) | geeft toe | gaaft toe | toegeeft | toegaaft |
3rd person singular | geeft toe | gaf toe | toegeeft | toegaf |
plural | geven toe | gaven toe | toegeven | toegaven |
subjunctive sing.1 | geve toe | gave toe | toegeve | toegave |
subjunctive plur.1 | geven toe | gaven toe | toegeven | toegaven |
imperative sing. | geef toe | |||
imperative plur.1 | geeft toe | |||
participles | toegevend | toegegeven | ||
1) Archaic. 2) In case of inversion. |