From Middle Dutch toespelen. Equivalent to toe + spelen. This etymology is incomplete. You can help Wiktionary by elaborating on the origins of this term.
toespelen
Conjugation of toespelen (weak, separable) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | toespelen | |||
past singular | speelde toe | |||
past participle | toegespeeld | |||
infinitive | toespelen | |||
gerund | toespelen n | |||
main clause | subordinate clause | |||
present tense | past tense | present tense | past tense | |
1st person singular | speel toe | speelde toe | toespeel | toespeelde |
2nd person sing. (jij) | speelt toe, speel toe2 | speelde toe | toespeelt | toespeelde |
2nd person sing. (u) | speelt toe | speelde toe | toespeelt | toespeelde |
2nd person sing. (gij) | speelt toe | speelde toe | toespeelt | toespeelde |
3rd person singular | speelt toe | speelde toe | toespeelt | toespeelde |
plural | spelen toe | speelden toe | toespelen | toespeelden |
subjunctive sing.1 | spele toe | speelde toe | toespele | toespeelde |
subjunctive plur.1 | spelen toe | speelden toe | toespelen | toespeelden |
imperative sing. | speel toe | |||
imperative plur.1 | speelt toe | |||
participles | toespelend | toegespeeld | ||
1) Archaic. 2) In case of inversion. |