tolerābilior (neuter tolerābilius); third declension
Third-declension comparative adjective.
singular | plural | ||||
---|---|---|---|---|---|
masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
nominative | tolerābilior | tolerābilius | tolerābiliōrēs | tolerābiliōra | |
genitive | tolerābiliōris | tolerābiliōrum | |||
dative | tolerābiliōrī | tolerābiliōribus | |||
accusative | tolerābiliōrem | tolerābilius | tolerābiliōrēs tolerābiliōrīs |
tolerābiliōra | |
ablative | tolerābiliōre tolerābiliōrī |
tolerābiliōribus | |||
vocative | tolerābilior | tolerābilius | tolerābiliōrēs | tolerābiliōra |