From trój- + księga. First attested in 1861.[1]
trójksiąg m inan
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | trójksiąg | trójksiągi |
genitive | trójksiągu | trójksiągów |
dative | trójksiągowi | trójksiągom |
accusative | trójksiąg | trójksiągi |
instrumental | trójksiągiem | trójksiągami |
locative | trójksiągu | trójksiągach |
vocative | trójksiągu | trójksiągi |
or
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | trójksiąg | trójksięgi |
genitive | trójksięgu | trójksięgów |
dative | trójksięgowi | trójksięgom |
accusative | trójksiąg | trójksięgi |
instrumental | trójksięgiem | trójksięgami |
locative | trójksięgu | trójksięgach |
vocative | trójksięgu | trójksięgi |