Perfect passive participle of trānsabeō.
trānsabitus (feminine trānsabita, neuter trānsabitum); first/second-declension participle
First/second-declension adjective.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | trānsabitus | trānsabita | trānsabitum | trānsabitī | trānsabitae | trānsabita | |
genitive | trānsabitī | trānsabitae | trānsabitī | trānsabitōrum | trānsabitārum | trānsabitōrum | |
dative | trānsabitō | trānsabitae | trānsabitō | trānsabitīs | |||
accusative | trānsabitum | trānsabitam | trānsabitum | trānsabitōs | trānsabitās | trānsabita | |
ablative | trānsabitō | trānsabitā | trānsabitō | trānsabitīs | |||
vocative | trānsabite | trānsabita | trānsabitum | trānsabitī | trānsabitae | trānsabita |