From Ancient Greek τρι- (tri-, “three”) + ἀνήρ, ἀνδρό- (anḗr, andró-, “man, male”, used to mean stamen by Linnaeus (1935)).
triandrus (feminine triandra, neuter triandrum); first/second-declension adjective
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | triandrus | triandra | triandrum | triandrī | triandrae | triandra | |
Genitive | triandrī | triandrae | triandrī | triandrōrum | triandrārum | triandrōrum | |
Dative | triandrō | triandrō | triandrīs | ||||
Accusative | triandrum | triandram | triandrum | triandrōs | triandrās | triandra | |
Ablative | triandrō | triandrā | triandrō | triandrīs | |||
Vocative | triandre | triandra | triandrum | triandrī | triandrae | triandra |