triumf m (plural triumfs)
triumf m inan
triumf c (singular definite triumfen, plural indefinite triumfer)
common gender |
singular | plural | ||
---|---|---|---|---|
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | triumf | triumfen | triumfer | triumferne |
genitive | triumfs | triumfens | triumfers | triumfernes |
triumf m (definite singular triumfen, indefinite plural triumfer, definite plural triumfene)
triumf m (definite singular triumfen, indefinite plural triumfar, definite plural triumfane)
Learned borrowing from Latin triumphus, from Old Latin triumpus, from Etruscan *𐌈𐌓𐌉𐌀𐌌𐌐𐌄 (*θriampe), from Ancient Greek θρίαμβος (thríambos).
triumf m inan
Borrowed from Latin triumphus. Possibly a doublet of trufă.
triumf n (plural triumfuri)
singular | plural | ||||
---|---|---|---|---|---|
indefinite | definite | indefinite | definite | ||
nominative-accusative | triumf | triumful | triumfuri | triumfurile | |
genitive-dative | triumf | triumfului | triumfuri | triumfurilor | |
vocative | triumfule | triumfurilor |
Audio: | (file) |
triumf c
nominative | genitive | ||
---|---|---|---|
singular | indefinite | triumf | triumfs |
definite | triumfen | triumfens | |
plural | indefinite | triumfer | triumfers |
definite | triumferna | triumfernas |