From Middle Dutch trouwe, from Old Dutch triuwa, from Proto-West Germanic *treuwu, from Proto-Germanic *trewwō.
trouw f (plural trouwen, diminutive trouwtje n)
From Middle Dutch trouwe, from Old Dutch *triuwi, from Proto-West Germanic *triuwī, from Proto-Germanic *triwwiz.
trouw (comparative trouwer, superlative trouwst)
Declension of trouw | ||||
---|---|---|---|---|
uninflected | trouw | |||
inflected | trouwe | |||
comparative | trouwer | |||
positive | comparative | superlative | ||
predicative/adverbial | trouw | trouwer | het trouwst het trouwste | |
indefinite | m./f. sing. | trouwe | trouwere | trouwste |
n. sing. | trouw | trouwer | trouwste | |
plural | trouwe | trouwere | trouwste | |
definite | trouwe | trouwere | trouwste | |
partitive | trouws | trouwers | — |
See the etymology of the corresponding lemma form.
trouw