Inherited from Old Polish czmiel, from Proto-Slavic *čьmeľь.
trzmiel m animal
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | trzmiel | trzmiele |
genitive | trzmiela | trzmieli |
dative | trzmielowi | trzmielom |
accusative | trzmiela | trzmiele |
instrumental | trzmielem | trzmielami |
locative | trzmielu | trzmielach |
vocative | trzmielu | trzmiele |
(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)
trzmiel m inan
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | trzmiel | trzmiele |
genitive | trzmielu | trzmieli |
dative | trzmielowi | trzmielom |
accusative | trzmiel | trzmiele |
instrumental | trzmielem | trzmielami |
locative | trzmielu | trzmielach |
vocative | trzmielu | trzmiele |