Inherited from Old Polish uczciwy, from Proto-Slavic *učьstivъ.[1] By surface analysis, uczcić + -iwy.
uczciwy (comparative uczciwszy or bardziej uczciwy, superlative najuczciwszy or najbardziej uczciwy, derived adverb uczciwie)
singular | plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
masculine animate | masculine inanimate | feminine | neuter | virile (= masculine personal) | non-virile | |
nominative | uczciwy | uczciwa | uczciwe | uczciwi | uczciwe | |
genitive | uczciwego | uczciwej | uczciwego | uczciwych | ||
dative | uczciwemu | uczciwej | uczciwemu | uczciwym | ||
accusative | uczciwego | uczciwy | uczciwą | uczciwe | uczciwych | uczciwe |
instrumental | uczciwym | uczciwą | uczciwym | uczciwymi | ||
locative | uczciwym | uczciwej | uczciwym | uczciwych |