uitbrakken

Hello, you have come here looking for the meaning of the word uitbrakken. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word uitbrakken, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say uitbrakken in singular and plural. Everything you need to know about the word uitbrakken you have here. The definition of the word uitbrakken will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofuitbrakken, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Dutch

Etymology

From uit (“out, off”) +‎ brak (“hungover”) +‎ -en.

Verb

uitbrakken

  1. (colloquial) to gradually recover from a hangover

Conjugation

Conjugation of uitbrakken (weak, separable)
infinitive uitbrakken
past singular brakte uit
past participle uitgebrakt
infinitive uitbrakken
gerund uitbrakken n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular brak uit brakte uit uitbrak uitbrakte
2nd person sing. (jij) brakt uit, brak uit2 brakte uit uitbrakt uitbrakte
2nd person sing. (u) brakt uit brakte uit uitbrakt uitbrakte
2nd person sing. (gij) brakt uit brakte uit uitbrakt uitbrakte
3rd person singular brakt uit brakte uit uitbrakt uitbrakte
plural brakken uit brakten uit uitbrakken uitbrakten
subjunctive sing.1 brakke uit brakte uit uitbrakke uitbrakte
subjunctive plur.1 brakken uit brakten uit uitbrakken uitbrakten
imperative sing. brak uit
imperative plur.1 brakt uit
participles uitbrakkend uitgebrakt
1) Archaic. 2) In case of inversion.
Wikious
Boobota
Sagapedia