From Middle Dutch utebroeden. Equivalent to uit + broeden.
uitbroeden
Conjugation of uitbroeden (weak, separable) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | uitbroeden | |||
past singular | broedde uit | |||
past participle | uitgebroed | |||
infinitive | uitbroeden | |||
gerund | uitbroeden n | |||
main clause | subordinate clause | |||
present tense | past tense | present tense | past tense | |
1st person singular | broed uit | broedde uit | uitbroed | uitbroedde |
2nd person sing. (jij) | broedt uit, broed uit2 | broedde uit | uitbroedt | uitbroedde |
2nd person sing. (u) | broedt uit | broedde uit | uitbroedt | uitbroedde |
2nd person sing. (gij) | broedt uit | broedde uit | uitbroedt | uitbroedde |
3rd person singular | broedt uit | broedde uit | uitbroedt | uitbroedde |
plural | broeden uit | broedden uit | uitbroeden | uitbroedden |
subjunctive sing.1 | broede uit | broedde uit | uitbroede | uitbroedde |
subjunctive plur.1 | broeden uit | broedden uit | uitbroeden | uitbroedden |
imperative sing. | broed uit | |||
imperative plur.1 | broedt uit | |||
participles | uitbroedend | uitgebroed | ||
1) Archaic. 2) In case of inversion. |