uitdoen
Conjugation of uitdoen (irregular, separable) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | uitdoen | |||
past singular | deed uit | |||
past participle | uitgedaan | |||
infinitive | uitdoen | |||
gerund | uitdoen n | |||
main clause | subordinate clause | |||
present tense | past tense | present tense | past tense | |
1st person singular | doe uit | deed uit | uitdoe | uitdeed |
2nd person sing. (jij) | doet uit, doe uit2 | deed uit | uitdoet | uitdeed |
2nd person sing. (u) | doet uit | deed uit | uitdoet | uitdeed |
2nd person sing. (gij) | doet uit | deedt uit | uitdoet | uitdeedt |
3rd person singular | doet uit | deed uit | uitdoet | uitdeed |
plural | doen uit | deden uit | uitdoen | uitdeden |
subjunctive sing.1 | doe uit | dede uit | uitdoe | uitdede |
subjunctive plur.1 | doen uit | deden uit | uitdoen | uitdeden |
imperative sing. | doe uit | |||
imperative plur.1 | doet uit | |||
participles | uitdoend | uitgedaan | ||
1) Archaic. 2) In case of inversion. |