From Middle Dutch uutdrucken, equivalent to uit (“out”) + drukken (“to press”). In the sense “to express” a calque of Latin exprimere. Compare German ausdrücken.
uitdrukken
| Conjugation of uitdrukken (weak, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | uitdrukken | |||
| past singular | drukte uit | |||
| past participle | uitgedrukt | |||
| infinitive | uitdrukken | |||
| gerund | uitdrukken n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | druk uit | drukte uit | uitdruk | uitdrukte |
| 2nd person sing. (jij) | drukt uit, druk uit2 | drukte uit | uitdrukt | uitdrukte |
| 2nd person sing. (u) | drukt uit | drukte uit | uitdrukt | uitdrukte |
| 2nd person sing. (gij) | drukt uit | drukte uit | uitdrukt | uitdrukte |
| 3rd person singular | drukt uit | drukte uit | uitdrukt | uitdrukte |
| plural | drukken uit | drukten uit | uitdrukken | uitdrukten |
| subjunctive sing.1 | drukke uit | drukte uit | uitdrukke | uitdrukte |
| subjunctive plur.1 | drukken uit | drukten uit | uitdrukken | uitdrukten |
| imperative sing. | druk uit | |||
| imperative plur.1 | drukt uit | |||
| participles | uitdrukkend | uitgedrukt | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||