From Middle Dutch utegeven. Equivalent to uit + geven.
uitgeven
Conjugation of uitgeven (strong class 5, separable) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | uitgeven | |||
past singular | gaf uit | |||
past participle | uitgegeven | |||
infinitive | uitgeven | |||
gerund | uitgeven n | |||
main clause | subordinate clause | |||
present tense | past tense | present tense | past tense | |
1st person singular | geef uit | gaf uit | uitgeef | uitgaf |
2nd person sing. (jij) | geeft uit, geef uit2 | gaf uit | uitgeeft | uitgaf |
2nd person sing. (u) | geeft uit | gaf uit | uitgeeft | uitgaf |
2nd person sing. (gij) | geeft uit | gaaft uit | uitgeeft | uitgaaft |
3rd person singular | geeft uit | gaf uit | uitgeeft | uitgaf |
plural | geven uit | gaven uit | uitgeven | uitgaven |
subjunctive sing.1 | geve uit | gave uit | uitgeve | uitgave |
subjunctive plur.1 | geven uit | gaven uit | uitgeven | uitgaven |
imperative sing. | geef uit | |||
imperative plur.1 | geeft uit | |||
participles | uitgevend | uitgegeven | ||
1) Archaic. 2) In case of inversion. |