From Middle Dutch utecōmen. Equivalent to uit + komen.
uitkomen
Conjugation of uitkomen (strong class 4, irregular, separable) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | uitkomen | |||
past singular | kwam uit | |||
past participle | uitgekomen | |||
infinitive | uitkomen | |||
gerund | uitkomen n | |||
main clause | subordinate clause | |||
present tense | past tense | present tense | past tense | |
1st person singular | kom uit | kwam uit | uitkom | uitkwam |
2nd person sing. (jij) | komt uit, kom uit2 | kwam uit | uitkomt | uitkwam |
2nd person sing. (u) | komt uit | kwam uit | uitkomt | uitkwam |
2nd person sing. (gij) | komt uit | kwaamt uit | uitkomt | uitkwaamt |
3rd person singular | komt uit | kwam uit | uitkomt | uitkwam |
plural | komen uit | kwamen uit | uitkomen | uitkwamen |
subjunctive sing.1 | kome uit | kwame uit | uitkome | uitkwame |
subjunctive plur.1 | komen uit | kwamen uit | uitkomen | uitkwamen |
imperative sing. | kom uit | |||
imperative plur.1 | komt uit | |||
participles | uitkomend | uitgekomen | ||
1) Archaic. 2) In case of inversion. |