Inherited from Middle Dutch uteleggen. Equivalent to uit- (“out-”) + leggen (“to lay”).
uitleggen
Conjugation of uitleggen (weak, separable) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | uitleggen | |||
past singular | legde uit | |||
past participle | uitgelegd | |||
infinitive | uitleggen | |||
gerund | uitleggen n | |||
main clause | subordinate clause | |||
present tense | past tense | present tense | past tense | |
1st person singular | leg uit | legde uit | uitleg | uitlegde |
2nd person sing. (jij) | legt uit, leg uit2 | legde uit | uitlegt | uitlegde |
2nd person sing. (u) | legt uit | legde uit | uitlegt | uitlegde |
2nd person sing. (gij) | legt uit | legde uit | uitlegt | uitlegde |
3rd person singular | legt uit | legde uit | uitlegt | uitlegde |
plural | leggen uit | legden uit | uitleggen | uitlegden |
subjunctive sing.1 | legge uit | legde uit | uitlegge | uitlegde |
subjunctive plur.1 | leggen uit | legden uit | uitleggen | uitlegden |
imperative sing. | leg uit | |||
imperative plur.1 | legt uit | |||
participles | uitleggend | uitgelegd | ||
1) Archaic. 2) In case of inversion. |
See the etymology of the corresponding lemma form.
uitleggen