From ūnus (“one”) + -sonus (“sounding”).
ūnisonus (feminine ūnisona, neuter ūnisonum); first/second-declension adjective
First/second-declension adjective.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | ūnisonus | ūnisona | ūnisonum | ūnisonī | ūnisonae | ūnisona | |
genitive | ūnisonī | ūnisonae | ūnisonī | ūnisonōrum | ūnisonārum | ūnisonōrum | |
dative | ūnisonō | ūnisonae | ūnisonō | ūnisonīs | |||
accusative | ūnisonum | ūnisonam | ūnisonum | ūnisonōs | ūnisonās | ūnisona | |
ablative | ūnisonō | ūnisonā | ūnisonō | ūnisonīs | |||
vocative | ūnisone | ūnisona | ūnisonum | ūnisonī | ūnisonae | ūnisona |