ūnus (“one”) + -i- (connecting vowel) + -vocus (“having meaning”).
ūnivocus (feminine ūnivoca, neuter ūnivocum); first/second-declension adjective
First/second-declension adjective.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | ūnivocus | ūnivoca | ūnivocum | ūnivocī | ūnivocae | ūnivoca | |
genitive | ūnivocī | ūnivocae | ūnivocī | ūnivocōrum | ūnivocārum | ūnivocōrum | |
dative | ūnivocō | ūnivocae | ūnivocō | ūnivocīs | |||
accusative | ūnivocum | ūnivocam | ūnivocum | ūnivocōs | ūnivocās | ūnivoca | |
ablative | ūnivocō | ūnivocā | ūnivocō | ūnivocīs | |||
vocative | ūnivoce | ūnivoca | ūnivocum | ūnivocī | ūnivocae | ūnivoca |