upiękniać

From upięknić +‎ -ać. First attested in 1780.^[1] Compare Kashubian ùpiãkniac and Silesian upiykniać.

• IPA^(key): /uˈpjɛŋk.ɲat͡ɕ/
• Rhymes: -ɛŋkɲat͡ɕ
• Syllabification: u‧pięk‧niać

upiękniać impf (perfective upięknić)

1. (transitive) to beautify, to make pretty (to cause to be more pleasant to look at)

   Synonyms: upiększać, wypiękniać

2. (transitive) to beautify, to make pretty (to cause something to be considered more aesthetically valuable)

   Synonyms: upiększać, wypiękniać

3. (transitive) to gussy up (to make superficially more attractive; to give a falsely pleasant appearance to)

   Synonyms: czarować, lukrować, upiększać, wypiękniać

4. (reflexive with się) to beautify oneself, to make oneself pretty (to cause oneself to be more pleasant to look at)

   Synonyms: pięknić się, piększyć się, upiększać się, wypiękniać się, wypiększać się

5. (reflexive with się) to get beautified (to undergo beautification from external forces, e.g., a hairdresser)

   Synonyms: pięknić się, upiększać się

6. (reflexive with się) to get beautified (to become more beautiful, e.g., of a city)

   Synonym: upiększać się

• upiękniać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• upiękniać się in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• upiękniać in Polish dictionaries at PWN
• Aleksander Zdanowicz (1861) “upiękniać”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1919), “upiękniać”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 7, Warsaw, page 323