uraczyć

Hello, you have come here looking for the meaning of the word uraczyć. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word uraczyć, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say uraczyć in singular and plural. Everything you need to know about the word uraczyć you have here. The definition of the word uraczyć will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofuraczyć, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Polish

Etymology

From u- +‎ raczyć.[1] First attested in the 16th century.[2][3] Compare Kashubian ùraczëc and Silesian urŏczyć.

Pronunciation

 
  • IPA(key): /uˈra.t͡ʂɘt͡ɕ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -at͡ʂɘt͡ɕ
  • Syllabification: u‧ra‧czyć

Verb

uraczyć pf (imperfective raczyć or (uncommon) uraczać)

  1. (transitive) to treat (to offer or give something to a guest, e.g. food, drink, etc.)
    Synonym: poczęstować
  2. (transitive, derogatory) to treat (to offer or give something to a guest that they are not interested in, e.g. a story)
    Synonym: poczęstować
  3. (transitive, obsolete) to bestow, to grace
    Synonym: użyczyć
  4. (reflexive with się) to help oneself (to eat or drink something)
    Synonym: poczęstować się
  5. (reflexive with się) to help oneself (to provide oneself with pleasant experiences)
    Synonym: poczęstować się
  6. (reflexive with się, obsolete) to help oneself (to indulge in drinking)

Conjugation

Conjugation of uraczyć pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive uraczyć
future tense 1st uraczę uraczymy
2nd uraczysz uraczycie
3rd uraczy uraczą
impersonal uraczy się
past tense 1st uraczyłem,
-(e)m uraczył 		uraczyłam,
-(e)m uraczyła 		uraczyłom,
-(e)m uraczyło 		uraczyliśmy,
-(e)śmy uraczyli 		uraczyłyśmy,
-(e)śmy uraczyły
2nd uraczyłeś,
-(e)ś uraczył 		uraczyłaś,
-(e)ś uraczyła 		uraczyłoś,
-(e)ś uraczyło 		uraczyliście,
-(e)ście uraczyli 		uraczyłyście,
-(e)ście uraczyły
3rd uraczył uraczyła uraczyło uraczyli uraczyły
impersonal uraczono
conditional 1st uraczyłbym,
bym uraczył 		uraczyłabym,
bym uraczyła 		uraczyłobym,
bym uraczyło 		uraczylibyśmy,
byśmy uraczyli 		uraczyłybyśmy,
byśmy uraczyły
2nd uraczyłbyś,
byś uraczył 		uraczyłabyś,
byś uraczyła 		uraczyłobyś,
byś uraczyło 		uraczylibyście,
byście uraczyli 		uraczyłybyście,
byście uraczyły
3rd uraczyłby,
by uraczył 		uraczyłaby,
by uraczyła 		uraczyłoby,
by uraczyło 		uraczyliby,
by uraczyli 		uraczyłyby,
by uraczyły
impersonal uraczono by
imperative 1st niech uraczę uraczmy
2nd uracz uraczcie
3rd niech uraczy niech uraczą
passive adjectival participle uraczony uraczona uraczone uraczeni uraczone
anterior adverbial participle uraczywszy
verbal noun uraczenie

References

  1. ^ Halina Zgółkowa, editor (1994-2005), “uraczyć”, in Praktyczny słownik współczesnej polszczyzny, volumes 1-50, Poznań: Wydawnictwo Kurpisz, →ISBN
  2. ^ Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “uraczyć”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku
  3. ^ Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “uraczyć się”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku

Further reading

Wikious
Boobota
Sagapedia