urbānus (feminine urbāna, neuter urbānum, comparative urbānior, superlative urbānissimus); first/second-declension adjective
First/second-declension adjective.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | urbānus | urbāna | urbānum | urbānī | urbānae | urbāna | |
genitive | urbānī | urbānae | urbānī | urbānōrum | urbānārum | urbānōrum | |
dative | urbānō | urbānae | urbānō | urbānīs | |||
accusative | urbānum | urbānam | urbānum | urbānōs | urbānās | urbāna | |
ablative | urbānō | urbānā | urbānō | urbānīs | |||
vocative | urbāne | urbāna | urbānum | urbānī | urbānae | urbāna |
urbānus m (genitive urbānī); second declension
Second-declension noun.
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | urbānus | urbānī |
genitive | urbānī | urbānōrum |
dative | urbānō | urbānīs |
accusative | urbānum | urbānōs |
ablative | urbānō | urbānīs |
vocative | urbāne | urbānī |