væta

Hello, you have come here looking for the meaning of the word væta. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word væta, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say væta in singular and plural. Everything you need to know about the word væta you have here. The definition of the word væta will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofvæta, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.
See also: väta

Icelandic

Pronunciation

Etymology 1

From Old Norse væta, from Proto-Germanic *wētijaną.

Verb

væta (weak verb, third-person singular past indicative vætti, supine vætt)

  1. (transitive, governs the accusative) to wet, moisten, make wet
    • Á Sprengisandi (“On Sprengisandur”) by Grímur Thomsen
      Þey þey! þey þey! þaut í holti tófa,
      þurran vill hún blóði væta góm,
      eða líka einhver var að hóa
      undarlega digrum karlaróm;
      útilegumenn í Ódáðahraun
      eru kannske að smala fé á laun.
      Hush, hush, hush, hush, a vixen dashed over the hillock,
      she wants to wet her gums with blood.
      Also, someone is calling,
      with a strangely deep man’s voice;
      Outlawed men into Ódáðahraun (a wasteland in the highlands)
      are secretly herding sheep.
Conjugation
væta — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur) 		að væta
supine
(sagnbót) 		vætt
present participle
(lýsingarháttur nútíðar) 		vætandi
indicative
(framsöguháttur) 		subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð) 		ég væti við vætum present
(nútíð) 		ég væti við vætum
þú vætir þið vætið þú vætir þið vætið
hann, hún, það vætir þeir, þær, þau væta hann, hún, það væti þeir, þær, þau væti
past
(þátíð) 		ég vætti við vættum past
(þátíð) 		ég vætti við vættum
þú vættir þið vættuð þú vættir þið vættuð
hann, hún, það vætti þeir, þær, þau vættu hann, hún, það vætti þeir, þær, þau vættu
imperative
(boðháttur) 		væt (þú) vætið (þið)
Forms with appended personal pronoun
vættu vætiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
vætast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur) 		að vætast
supine
(sagnbót) 		væst
present participle
(lýsingarháttur nútíðar) 		vætandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur) 		subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð) 		ég vætist við vætumst present
(nútíð) 		ég vætist við vætumst
þú vætist þið vætist þú vætist þið vætist
hann, hún, það vætist þeir, þær, þau vætast hann, hún, það vætist þeir, þær, þau vætist
past
(þátíð) 		ég vættist við vættumst past
(þátíð) 		ég vættist við vættumst
þú vættist þið vættust þú vættist þið vættust
hann, hún, það vættist þeir, þær, þau vættust hann, hún, það vættist þeir, þær, þau vættust
imperative
(boðháttur) 		væst (þú) vætist (þið)
Forms with appended personal pronoun
væstu vætisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
vættur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		vættur vætt vætt vættir vættar vætt
accusative
(þolfall) 		vættan vætta vætt vætta vættar vætt
dative
(þágufall) 		vættum vættri vættu vættum vættum vættum
genitive
(eignarfall) 		vætts vættrar vætts vættra vættra vættra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		vætti vætta vætta vættu vættu vættu
accusative
(þolfall) 		vætta vættu vætta vættu vættu vættu
dative
(þágufall) 		vætta vættu vætta vættu vættu vættu
genitive
(eignarfall) 		vætta vættu vætta vættu vættu vættu
Synonyms
Derived terms
Related terms

Etymology 2

From Old Norse væta, from Proto-Germanic *wētijǭ.

Noun

væta f (genitive singular vætu, nominative plural vætur)

  1. moisture, wetness
  2. rainy weather
Declension
declension of væta
f-w1 singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative væta vætan vætur væturnar
accusative vætu vætuna vætur væturnar
dative vætu vætunni vætum vætunum
genitive vætu vætunnar væta vætanna
Synonyms
Related terms

References

Norwegian Nynorsk

Noun

væta f (definite singular væta, indefinite plural væter or vætor, definite plural vætene or vætone)

  1. (pre-2012) alternative form of væte
  2. definite singular of væte

Verb

væta (present tense væter, past tense vætte, past participle vætt, passive infinitive vætast, present participle vætande, imperative væt)

  1. Alternative spelling of væte

Old Swedish

Etymology

From Old Norse væta, from Proto-Germanic *wētijaną.

Verb

vǣta

  1. to wet, make wet

Conjugation

Conjugation of vǣta (weak)
present past
infinitive vǣta —
participle vǣtandi, vǣtande vǣtter
active voice indicative subjunctive imperative indicative subjunctive
iæk vǣtir vǣti, vǣte —   vǣtti, vǣtte vǣtti, vǣtte
þū vǣtir vǣti, vǣte vǣt vǣtti, vǣtte vǣtti, vǣtte
han vǣtir vǣti, vǣte —   vǣtti, vǣtte vǣtti, vǣtte
vīr vǣtum, vǣtom vǣtum, vǣtom vǣtum, vǣtom vǣttum, vǣttom vǣttum, vǣttom
īr vǣtin vǣtin vǣtin vǣttin vǣttin
þēr vǣta vǣtin —   vǣttu, vǣtto vǣttin
mediopassive voice indicative subjunctive imperative indicative subjunctive
iæk vǣtis vǣtis, vǣtes —   vǣttis, vǣttes vǣttis, vǣttes
þū vǣtis vǣtis, vǣtes —   vǣttis, vǣttes vǣttis, vǣttes
han vǣtis vǣtis, vǣtes —   vǣttis, vǣttes vǣttis, vǣttes
vīr vǣtums, vǣtoms vǣtums, vǣtoms —   vǣttums, vǣttoms vǣttums, vǣttoms
īr vǣtins vǣtins —   vǣttins vǣttins
þēr vǣtas vǣtins —   vǣttus, vǣttos vǣttins

Descendants

  • Swedish: väta
Wikious
Boobota
Sagapedia