vörkamen (present kümmt vör, past keem vör, past participle vörkamen, auxiliary verb wesen)
infinitive | vörkamen | |||
---|---|---|---|---|
main clause | subordinate clause | |||
indicative | present | preterite | present | preterite |
1st person singular | kaam vör | keem vör | vörkaam | vörkeem |
2nd person singular | kümmst vör | keemst vör | vörkümmst | vörkeemst |
3rd person singular | kümmt vör | keem vör | vörkümmt | vörkeem |
plural | kaamt vör | kemen vör | vörkaamt | vörkemen |
imperative | present | — | — | — |
singular | kaam vör | |||
plural | kaamt vör | |||
participle | present | past | — | — |
vörkamen | vörkamen |