vanda
Hello, you have come here looking for the meaning of the word vanda. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word vanda, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say vanda in singular and plural. Everything you need to know about the word vanda you have here. The definition of the word vanda will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofvanda, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.
English
Etymology
From the genus name.
Pronunciation
Noun
vanda (plural vandas)
Derived terms
French
Noun
vanda m (plural vandas)
Further reading
- “vanda”, in Trésor de la langue française informatisé , 2012.
Icelandic
Etymology
From Proto-Germanic *wandōną.
Pronunciation
Verb
vanda (weak verb, third-person singular past indicative vandaði, supine vandað)
- to do something with care and effort, to take pains over something
Conjugation
vanda — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) |
að vanda | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
vandað | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
vandandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég vanda | við vöndum | present (nútíð) |
ég vandi | við vöndum |
| þú vandar | þið vandið | þú vandir | þið vandið | ||
| hann, hún, það vandar | þeir, þær, þau vanda | hann, hún, það vandi | þeir, þær, þau vandi | ||
| past (þátíð) |
ég vandaði | við vönduðum | past (þátíð) |
ég vandaði | við vönduðum |
| þú vandaðir | þið vönduðuð | þú vandaðir | þið vönduðuð | ||
| hann, hún, það vandaði | þeir, þær, þau vönduðu | hann, hún, það vandaði | þeir, þær, þau vönduðu | ||
| imperative (boðháttur) |
vanda (þú) | vandið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| vandaðu | vandiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
| infinitive (nafnháttur) |
að vandast | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
vandast | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
vandandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) |
ég vandast | við vöndumst | present (nútíð) |
ég vandist | við vöndumst |
| þú vandast | þið vandist | þú vandist | þið vandist | ||
| hann, hún, það vandast | þeir, þær, þau vandast | hann, hún, það vandist | þeir, þær, þau vandist | ||
| past (þátíð) |
ég vandaðist | við vönduðumst | past (þátíð) |
ég vandaðist | við vönduðumst |
| þú vandaðist | þið vönduðust | þú vandaðist | þið vönduðust | ||
| hann, hún, það vandaðist | þeir, þær, þau vönduðust | hann, hún, það vandaðist | þeir, þær, þau vönduðust | ||
| imperative (boðháttur) |
vandast (þú) | vandist (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| vandastu | vandisti * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
vandaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
| strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) |
vandaður | vönduð | vandað | vandaðir | vandaðar | vönduð | |
| accusative (þolfall) |
vandaðan | vandaða | vandað | vandaða | vandaðar | vönduð | |
| dative (þágufall) |
vönduðum | vandaðri | vönduðu | vönduðum | vönduðum | vönduðum | |
| genitive (eignarfall) |
vandaðs | vandaðrar | vandaðs | vandaðra | vandaðra | vandaðra | |
| weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) |
vandaði | vandaða | vandaða | vönduðu | vönduðu | vönduðu | |
| accusative (þolfall) |
vandaða | vönduðu | vandaða | vönduðu | vönduðu | vönduðu | |
| dative (þágufall) |
vandaða | vönduðu | vandaða | vönduðu | vönduðu | vönduðu | |
| genitive (eignarfall) |
vandaða | vönduðu | vandaða | vönduðu | vönduðu | vönduðu | |
Derived terms
- vanda um (“to admonish, to reprimand”)
- vanda til (“to rebuke”)
- vanda ráð sitt (“to lead an honest life”)
Noun
vanda
Old Norse
Noun
vanda
Pali
Alternative forms
Alternative scripts
Verb
vanda
- second-person singular imperative active of vandati (“to adore”)