vanki + -la. Coined by Finnish physician and translator Wolmar Schildt in 1868.
vankila
Inflection of vankila (Kotus type 12/kulkija, no gradation) | ||||
---|---|---|---|---|
nominative | vankila | vankilat | ||
genitive | vankilan | vankiloiden vankiloitten | ||
partitive | vankilaa | vankiloita | ||
illative | vankilaan | vankiloihin | ||
singular | plural | |||
nominative | vankila | vankilat | ||
accusative | nom. | vankila | vankilat | |
gen. | vankilan | |||
genitive | vankilan | vankiloiden vankiloitten vankilainrare | ||
partitive | vankilaa | vankiloita | ||
inessive | vankilassa | vankiloissa | ||
elative | vankilasta | vankiloista | ||
illative | vankilaan | vankiloihin | ||
adessive | vankilalla | vankiloilla | ||
ablative | vankilalta | vankiloilta | ||
allative | vankilalle | vankiloille | ||
essive | vankilana | vankiloina | ||
translative | vankilaksi | vankiloiksi | ||
abessive | vankilatta | vankiloitta | ||
instructive | — | vankiloin | ||
comitative | See the possessive forms below. |