From Proto-Finnic *vanko (cognate with Estonian vang and Võro vang), from Proto-Finno-Permic *waŋka, probably borrowed from Indo-Iranian (compare Sanskrit वङ्क (vaṅka, “crooked”)).
vanko
Inflection of vanko (Kotus type 1*G/valo, nk-ng gradation) | ||||
---|---|---|---|---|
nominative | vanko | vangot | ||
genitive | vangon | vankojen | ||
partitive | vankoa | vankoja | ||
illative | vankoon | vankoihin | ||
singular | plural | |||
nominative | vanko | vangot | ||
accusative | nom. | vanko | vangot | |
gen. | vangon | |||
genitive | vangon | vankojen | ||
partitive | vankoa | vankoja | ||
inessive | vangossa | vangoissa | ||
elative | vangosta | vangoista | ||
illative | vankoon | vankoihin | ||
adessive | vangolla | vangoilla | ||
ablative | vangolta | vangoilta | ||
allative | vangolle | vangoille | ||
essive | vankona | vankoina | ||
translative | vangoksi | vangoiksi | ||
abessive | vangotta | vangoitta | ||
instructive | — | vangoin | ||
comitative | See the possessive forms below. |