varpu (plural varpus)
From Proto-Finnic *varpu, probably derived from *varpa. Cognates include Estonian varb, Livvi varbu and Veps barb. Also related to varvas.
varpu
Inflection of varpu (Kotus type 1*E/valo, p-v gradation) | ||||
---|---|---|---|---|
nominative | varpu | varvut | ||
genitive | varvun | varpujen | ||
partitive | varpua | varpuja | ||
illative | varpuun | varpuihin | ||
singular | plural | |||
nominative | varpu | varvut | ||
accusative | nom. | varpu | varvut | |
gen. | varvun | |||
genitive | varvun | varpujen | ||
partitive | varpua | varpuja | ||
inessive | varvussa | varvuissa | ||
elative | varvusta | varvuista | ||
illative | varpuun | varpuihin | ||
adessive | varvulla | varvuilla | ||
ablative | varvulta | varvuilta | ||
allative | varvulle | varvuille | ||
essive | varpuna | varpuina | ||
translative | varvuksi | varvuiksi | ||
abessive | varvutta | varvuitta | ||
instructive | — | varvuin | ||
comitative | See the possessive forms below. |