vefja

Hello, you have come here looking for the meaning of the word vefja. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word vefja, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say vefja in singular and plural. Everything you need to know about the word vefja you have here. The definition of the word vefja will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofvefja, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Icelandic

Etymology

From Old Norse vefja, from Proto-Germanic *wabjaną.

Pronunciation

Verb

vefja (weak verb, third-person singular past indicative vafði, supine vafið)

  1. (ditransitive, with accusative and/or dative) to wrap

Conjugation

The template Template:is-conj-w1 does not use the parameter(s): 
j=j
Please see Module:checkparams for help with this warning.

vefja — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur) 		að vefja
supine
(sagnbót) 		vafið
present participle
(lýsingarháttur nútíðar) 		vefjandi
indicative
(framsöguháttur) 		subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð) 		ég vef við vefjum present
(nútíð) 		ég vefji við vefjum
þú vefur þið vefjið þú vefjir þið vefjið
hann, hún, það vefur þeir, þær, þau vefja hann, hún, það vefji þeir, þær, þau vefji
past
(þátíð) 		ég vafði við vöfðum past
(þátíð) 		ég vefði við vefðum
þú vafðir þið vöfðuð þú vefðir þið vefðuð
hann, hún, það vafði þeir, þær, þau vöfðu hann, hún, það vefði þeir, þær, þau vefðu
imperative
(boðháttur) 		vef (þú) vefjið (þið)
Forms with appended personal pronoun
vefðu vefjiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
vefjast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur) 		að vefjast
supine
(sagnbót) 		vafist
present participle
(lýsingarháttur nútíðar) 		vefjandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur) 		subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð) 		ég vefst við vefjumst present
(nútíð) 		ég vefjist við vefjumst
þú vefst þið vefjist þú vefjist þið vefjist
hann, hún, það vefst þeir, þær, þau vefjast hann, hún, það vefjist þeir, þær, þau vefjist
past
(þátíð) 		ég vafðist við vöfðumst past
(þátíð) 		ég vefðist við vefðumst
þú vafðist þið vöfðust þú vefðist þið vefðust
hann, hún, það vafðist þeir, þær, þau vöfðust hann, hún, það vefðist þeir, þær, þau vefðust
imperative
(boðháttur) 		vefst (þú) vefist (þið)
Forms with appended personal pronoun
vefstu vefisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
vafinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		vafinn vafin vafið vafðir vafðar vafin
accusative
(þolfall) 		vafinn vafða vafið vafða vafðar vafin
dative
(þágufall) 		vöfðum vafinni vöfðu vöfðum vöfðum vöfðum
genitive
(eignarfall) 		vafins vafinnar vafins vafinna vafinna vafinna
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		vafði vafða vafða vöfðu vöfðu vöfðu
accusative
(þolfall) 		vafða vöfðu vafða vöfðu vöfðu vöfðu
dative
(þágufall) 		vafða vöfðu vafða vöfðu vöfðu vöfðu
genitive
(eignarfall) 		vafða vöfðu vafða vöfðu vöfðu vöfðu

Derived terms

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *wabjaną.

Verb

vefja (singular past indicative vafði, plural past indicative vǫfðu, past participle vafðr or vafiðr)

  1. to wrap, fold
  2. to entangle, embroil
  3. (mediopassive) to straggle

Conjugation

Conjugation of vefja — active (weak class 1)
infinitive vefja
present participle vefjandi
past participle vafðr, vafiðr, vafinn
indicative present past
1st-person singular vef vafða
2nd-person singular vefr vafðir
3rd-person singular vefr vafði
1st-person plural vefjum vǫfðum
2nd-person plural vefið vǫfðuð
3rd-person plural vefja vǫfðu
subjunctive present past
1st-person singular vefja vefða
2nd-person singular vefir vefðir
3rd-person singular vefi vefði
1st-person plural vefim vefðim
2nd-person plural vefið vefðið
3rd-person plural vefi vefði
imperative present
2nd-person singular vef
1st-person plural vefjum
2nd-person plural vefið
Conjugation of vefja — mediopassive (weak class 1)
infinitive vefjask
present participle vefjandisk
past participle vafzk, vafizk
indicative present past
1st-person singular vefjumk vǫfðumk
2nd-person singular vefsk vafðisk
3rd-person singular vefsk vafðisk
1st-person plural vefjumsk vǫfðumsk
2nd-person plural vefizk vǫfðuzk
3rd-person plural vefjask vǫfðusk
subjunctive present past
1st-person singular vefjumk vefðumk
2nd-person singular vefisk vefðisk
3rd-person singular vefisk vefðisk
1st-person plural vefimsk vefðimsk
2nd-person plural vefizk vefðizk
3rd-person plural vefisk vefðisk
imperative present
2nd-person singular vefsk
1st-person plural vefjumsk
2nd-person plural vefizk

Descendants

  • Icelandic: vefja
  • Faroese: vevja
  • Norwegian Nynorsk: vevja, vevje
  • Elfdalian: veva

References

  • “vefja”, in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press
Wikious
Boobota
Sagapedia