veiting (“provision, serving”) + staður (“place”).
veitingastaður m (genitive singular veitingastaðar, nominative plural veitingastaðir)
singular | plural | |||
---|---|---|---|---|
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | veitingastaður | veitingastaðurinn | veitingastaðir | veitingastaðirnir |
accusative | veitingastað | veitingastaðinn | veitingastaði | veitingastaðina |
dative | veitingastað | veitingastaðnum | veitingastöðum | veitingastöðunum |
genitive | veitingastaðar | veitingastaðarins | veitingastaða | veitingastaðanna |