From persoonlijk + ver- -en.
verpersoonlijken
Conjugation of verpersoonlijken (weak, prefixed) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | verpersoonlijken | |||
past singular | verpersoonlijkte | |||
past participle | verpersoonlijkt | |||
infinitive | verpersoonlijken | |||
gerund | verpersoonlijken n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | verpersoonlijk | verpersoonlijkte | ||
2nd person sing. (jij) | verpersoonlijkt, verpersoonlijk2 | verpersoonlijkte | ||
2nd person sing. (u) | verpersoonlijkt | verpersoonlijkte | ||
2nd person sing. (gij) | verpersoonlijkt | verpersoonlijkte | ||
3rd person singular | verpersoonlijkt | verpersoonlijkte | ||
plural | verpersoonlijken | verpersoonlijkten | ||
subjunctive sing.1 | verpersoonlijke | verpersoonlijkte | ||
subjunctive plur.1 | verpersoonlijken | verpersoonlijkten | ||
imperative sing. | verpersoonlijk | |||
imperative plur.1 | verpersoonlijkt | |||
participles | verpersoonlijkend | verpersoonlijkt | ||
1) Archaic. 2) In case of inversion. |