From stijf + ver- -en, or ver- + stijven.
verstijven
Conjugation of verstijven (weak, prefixed) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | verstijven | |||
past singular | verstijfde | |||
past participle | verstijfd | |||
infinitive | verstijven | |||
gerund | verstijven n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | verstijf | verstijfde | ||
2nd person sing. (jij) | verstijft, verstijf2 | verstijfde | ||
2nd person sing. (u) | verstijft | verstijfde | ||
2nd person sing. (gij) | verstijft | verstijfde | ||
3rd person singular | verstijft | verstijfde | ||
plural | verstijven | verstijfden | ||
subjunctive sing.1 | verstijve | verstijfde | ||
subjunctive plur.1 | verstijven | verstijfden | ||
imperative sing. | verstijf | |||
imperative plur.1 | verstijft | |||
participles | verstijvend | verstijfd | ||
1) Archaic. 2) In case of inversion. |