From Middle Dutch verstuken. Equivalent to ver- + stuiken.
Audio: | (file) |
verstuiken
Conjugation of verstuiken (weak, prefixed) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | verstuiken | |||
past singular | verstuikte | |||
past participle | verstuikt | |||
infinitive | verstuiken | |||
gerund | verstuiken n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | verstuik | verstuikte | ||
2nd person sing. (jij) | verstuikt, verstuik2 | verstuikte | ||
2nd person sing. (u) | verstuikt | verstuikte | ||
2nd person sing. (gij) | verstuikt | verstuikte | ||
3rd person singular | verstuikt | verstuikte | ||
plural | verstuiken | verstuikten | ||
subjunctive sing.1 | verstuike | verstuikte | ||
subjunctive plur.1 | verstuiken | verstuikten | ||
imperative sing. | verstuik | |||
imperative plur.1 | verstuikt | |||
participles | verstuikend | verstuikt | ||
1) Archaic. 2) In case of inversion. |