From Middle Dutch vervelen (“to become or seem to be too much”), equivalent to veel + ver- -en.
vervelen
Conjugation of vervelen (weak, prefixed) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | vervelen | |||
past singular | verveelde | |||
past participle | verveeld | |||
infinitive | vervelen | |||
gerund | vervelen n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | verveel | verveelde | ||
2nd person sing. (jij) | verveelt, verveel2 | verveelde | ||
2nd person sing. (u) | verveelt | verveelde | ||
2nd person sing. (gij) | verveelt | verveelde | ||
3rd person singular | verveelt | verveelde | ||
plural | vervelen | verveelden | ||
subjunctive sing.1 | vervele | verveelde | ||
subjunctive plur.1 | vervelen | verveelden | ||
imperative sing. | verveel | |||
imperative plur.1 | verveelt | |||
participles | vervelend | verveeld | ||
1) Archaic. 2) In case of inversion. |