From Middle Dutch vervlien. Equivalent to ver- + vlieden (“to flee”).
vervlieden
Conjugation of vervlieden (strong class 2a, prefixed) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | vervlieden | |||
past singular | vervlood | |||
past participle | vervloden | |||
infinitive | vervlieden | |||
gerund | vervlieden n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | vervlied | vervlood | ||
2nd person sing. (jij) | vervliedt, vervlied2 | vervlood | ||
2nd person sing. (u) | vervliedt | vervlood | ||
2nd person sing. (gij) | vervliedt | vervloodt | ||
3rd person singular | vervliedt | vervlood | ||
plural | vervlieden | vervloden | ||
subjunctive sing.1 | vervliede | vervlode | ||
subjunctive plur.1 | vervlieden | vervloden | ||
imperative sing. | vervlied | |||
imperative plur.1 | vervliedt | |||
participles | vervliedend | vervloden | ||
1) Archaic. 2) In case of inversion. |