From ver- + wijten (“to blame”).
verwijten
Conjugation of verwijten (strong class 1, prefixed) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | verwijten | |||
past singular | verweet | |||
past participle | verweten | |||
infinitive | verwijten | |||
gerund | verwijten n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | verwijt | verweet | ||
2nd person sing. (jij) | verwijt | verweet | ||
2nd person sing. (u) | verwijt | verweet | ||
2nd person sing. (gij) | verwijt | verweet | ||
3rd person singular | verwijt | verweet | ||
plural | verwijten | verweten | ||
subjunctive sing.1 | verwijte | verwete | ||
subjunctive plur.1 | verwijten | verweten | ||
imperative sing. | verwijt | |||
imperative plur.1 | verwijt | |||
participles | verwijtend | verweten | ||
1) Archaic. |