From Middle Dutch ; contains the prefix ver-. The element -wittig- represents the Middle Dutch adjective wittich, deriving from Proto-West Germanic *witīg and relating to the modern verb weten.
Audio: | (file) |
verwittigen
Conjugation of verwittigen (weak, prefixed) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | verwittigen | |||
past singular | verwittigde | |||
past participle | verwittigd | |||
infinitive | verwittigen | |||
gerund | verwittigen n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | verwittig | verwittigde | ||
2nd person sing. (jij) | verwittigt, verwittig2 | verwittigde | ||
2nd person sing. (u) | verwittigt | verwittigde | ||
2nd person sing. (gij) | verwittigt | verwittigde | ||
3rd person singular | verwittigt | verwittigde | ||
plural | verwittigen | verwittigden | ||
subjunctive sing.1 | verwittige | verwittigde | ||
subjunctive plur.1 | verwittigen | verwittigden | ||
imperative sing. | verwittig | |||
imperative plur.1 | verwittigt | |||
participles | verwittigend | verwittigd | ||
1) Archaic. 2) In case of inversion. |