vindico

Hello, you have come here looking for the meaning of the word vindico. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word vindico, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say vindico in singular and plural. Everything you need to know about the word vindico you have here. The definition of the word vindico will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofvindico, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.
See also: vindicó

Catalan

Verb

vindico

  1. first-person singular present indicative of vindicar

Latin

Etymology

From vindex (defender, protector), from dīcō (say; declare, state).

Pronunciation

Verb

vindicō (present infinitive vindicāre, perfect active vindicāvī, supine vindicātum); first conjugation

  1. to avenge, vindicate, claim, punish
    Synonyms: pūniō, ulciscor
  2. to liberate, deliver, spare, rescue
    Synonyms: līberō, eximō, absolvō, excipiō, exuō, servō, prīvō
    Antonyms: refrēnō, coerceō, saepiō, officiō, obstō, comprimō, impediō, arceō, supprimō
  3. to protect someone from. (coupled with a, ab, e, ex + ablative)
    Synonyms: salvō, tūtor, cū̆stōdiō, sospitō, teneō, adimō, prōtegō, tegō, dēfendō, sustineō, adsum, tueor, ēripiō, arceō, servō, prohibeō
    Antonyms: immineō, īnstō, obiectō

Conjugation

   Conjugation of vindicō (first conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present vindicō vindicās vindicat vindicāmus vindicātis vindicant
imperfect vindicābam vindicābās vindicābat vindicābāmus vindicābātis vindicābant
future vindicābō vindicābis vindicābit vindicābimus vindicābitis vindicābunt
perfect vindicāvī vindicāvistī vindicāvit vindicāvimus vindicāvistis vindicāvērunt,
vindicāvēre
pluperfect vindicāveram vindicāverās vindicāverat vindicāverāmus vindicāverātis vindicāverant
future perfect vindicāverō vindicāveris vindicāverit vindicāverimus vindicāveritis vindicāverint
passive present vindicor vindicāris,
vindicāre
vindicātur vindicāmur vindicāminī vindicantur
imperfect vindicābar vindicābāris,
vindicābāre
vindicābātur vindicābāmur vindicābāminī vindicābantur
future vindicābor vindicāberis,
vindicābere
vindicābitur vindicābimur vindicābiminī vindicābuntur
perfect vindicātus + present active indicative of sum
pluperfect vindicātus + imperfect active indicative of sum
future perfect vindicātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present vindicem vindicēs vindicet vindicēmus vindicētis vindicent
imperfect vindicārem vindicārēs vindicāret vindicārēmus vindicārētis vindicārent
perfect vindicāverim vindicāverīs vindicāverit vindicāverīmus vindicāverītis vindicāverint
pluperfect vindicāvissem vindicāvissēs vindicāvisset vindicāvissēmus vindicāvissētis vindicāvissent
passive present vindicer vindicēris,
vindicēre
vindicētur vindicēmur vindicēminī vindicentur
imperfect vindicārer vindicārēris,
vindicārēre
vindicārētur vindicārēmur vindicārēminī vindicārentur
perfect vindicātus + present active subjunctive of sum
pluperfect vindicātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present vindicā vindicāte
future vindicātō vindicātō vindicātōte vindicantō
passive present vindicāre vindicāminī
future vindicātor vindicātor vindicantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives vindicāre vindicāvisse vindicātūrum esse vindicārī vindicātum esse vindicātum īrī
participles vindicāns vindicātūrus vindicātus vindicandus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
vindicandī vindicandō vindicandum vindicandō vindicātum vindicātū

Derived terms

Descendants

References

  • vindico”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • vindico”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • vindico in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
    • to rescue from destruction: ab exitio, ab interitu aliquem vindicare
    • to rescue from oblivion: aliquid ab oblivione vindicare
    • to deliver the state from a tyranny: rem publicam in libertatem vindicare a or ex dominatione
  • Dizionario Latino-Italiano, Olivetti

Spanish

Verb

vindico

  1. first-person singular present indicative of vindicar