vliezen
Inherited from Old High German fliozan, from Proto-Germanic *fleutaną.
vlieȥen (class 2 strong, third-person singular present vliuȥet, past tense vlōȥ, past participle gevloȥȥen, past subjunctive vlüȥe, auxiliary sīn)
infinitive | vlieȥen | ||||
---|---|---|---|---|---|
genitive gerund | vlieȥennes vlieȥenes | ||||
dative gerund | vlieȥenne vlieȥene | ||||
present participle | vlieȥende | ||||
past participle | gevloȥȥen | ||||
auxiliary | sīn | ||||
indicative | subjunctive | ||||
singular | plural | singular | plural | ||
present | ich vliuȥe | wir vlieȥen | i | ich vlieȥe | wir vlieȥen |
du vliuȥest | ir vlieȥet | du vlieȥest | ir vlieȥet | ||
ër vliuȥet | sie vlieȥent | ër vlieȥe | sie vlieȥen | ||
preterite | ich vlōȥ | wir vluȥen | ii | ich vlüȥe | wir vlüȥen |
du vlüȥe | ir vluȥet | du vlüȥest | ir vlüȥet | ||
ër vlōȥ | sie vluȥen | ër vlüȥe | sie vlüȥen | ||
imperative | vliuȥ (du) | vlieȥet (ir) |