voeren

Hello, you have come here looking for the meaning of the word voeren. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word voeren, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say voeren in singular and plural. Everything you need to know about the word voeren you have here. The definition of the word voeren will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofvoeren, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Dutch

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈvuːrə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: voe‧ren
  • Rhymes: -urən

Etymology 1

From Middle Dutch voeren, from Old Dutch fuoren, from Proto-West Germanic *fōrijan, from Proto-Germanic *fōrijaną, causative of *faraną (modern varen).

Verb

voeren

  1. (transitive) to guide, lead
    Hij voerde de groep door het museum. ― He led the group through the museum.
    De herder voerde zijn schapen naar de weide. ― The shepherd guided his sheep to the pasture.
    Kun je ons voeren naar het dichtstbijzijnde treinstation? ― Can you lead us to the nearest train station?
  2. (transitive) to wage (war)
    Het land voerde jarenlang oorlog tegen zijn buurman. ― The country waged war against its neighbor for many years.
    Ze voerden een stille oorlog, voornamelijk door middel van economische sancties. ― They waged a silent war, mainly through economic sanctions.
    Hoe kun je een oorlog voeren en tegelijkertijd vrede prediken? ― How can you wage war and preach peace at the same time?
Conjugation
Conjugation of voeren (weak)
infinitive voeren
past singular voerde
past participle gevoerd
infinitive voeren
gerund voeren n
present tense past tense
1st person singular voer voerde
2nd person sing. (jij) voert, voer2 voerde
2nd person sing. (u) voert voerde
2nd person sing. (gij) voert voerde
3rd person singular voert voerde
plural voeren voerden
subjunctive sing.1 voere voerde
subjunctive plur.1 voeren voerden
imperative sing. voer
imperative plur.1 voert
participles voerend gevoerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.
Derived terms
Descendants
  • Afrikaans: voer
  • Negerhollands: voer

Etymology 2

A contraction of voederen, from Middle Dutch voederen, from voeder (“lining”), from Proto-West Germanic *fōdr (“sheath”).

Verb

voeren

  1. (transitive) to line (cover the inner surface)
Conjugation
Conjugation of voeren (weak)
infinitive voeren
past singular voerde
past participle gevoerd
infinitive voeren
gerund voeren n
present tense past tense
1st person singular voer voerde
2nd person sing. (jij) voert, voer2 voerde
2nd person sing. (u) voert voerde
2nd person sing. (gij) voert voerde
3rd person singular voert voerde
plural voeren voerden
subjunctive sing.1 voere voerde
subjunctive plur.1 voeren voerden
imperative sing. voer
imperative plur.1 voert
participles voerend gevoerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.
Derived terms

Etymology 3

From a contraction of voederen, from Middle Dutch voederen; and possibly also partially from Middle Dutch voeren, vueren (“to feed”), from Old Dutch *fuoron, from Proto-West Germanic *fōrōn, related to Middle High German vuoren, Middle High German vüeren (“to feed”), whence dialectal Alemannic German and Bavarian fueren (“to feed”). Equivalent to voer +‎ -en.

Verb

voeren

  1. (transitive) to feed
Conjugation
Conjugation of voeren (weak)
infinitive voeren
past singular voerde
past participle gevoerd
infinitive voeren
gerund voeren n
present tense past tense
1st person singular voer voerde
2nd person sing. (jij) voert, voer2 voerde
2nd person sing. (u) voert voerde
2nd person sing. (gij) voert voerde
3rd person singular voert voerde
plural voeren voerden
subjunctive sing.1 voere voerde
subjunctive plur.1 voeren voerden
imperative sing. voer
imperative plur.1 voert
participles voerend gevoerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.
Alternative forms
Derived terms
Descendants

Etymology 4

See the etymology of the corresponding lemma form.

Verb

voeren

  1. inflection of varen:
    1. plural past indicative
    2. (dated or formal) plural past subjunctive

Middle Dutch

Etymology

From Old Dutch fuoren, from Proto-West Germanic *fōrijan.

Verb

voeren

  1. to bring, to carry, to transport
  2. to lead (a person)
  3. to take (a person, under force)
  4. to carry on one's person, to have on oneself
  5. to carry out
  6. to export, to bring out of the city or land

Inflection

This verb needs an inflection-table template.

Descendants

Further reading

Wikious
Boobota
Sagapedia