From Latin vōx (“voice, utterance”).[1]
voks (plural voksok)
Inflection (stem in -o-, back harmony) | ||
---|---|---|
singular | plural | |
nominative | voks | voksok |
accusative | voksot | voksokat |
dative | voksnak | voksoknak |
instrumental | vokssal | voksokkal |
causal-final | voksért | voksokért |
translative | vokssá | voksokká |
terminative | voksig | voksokig |
essive-formal | voksként | voksokként |
essive-modal | — | — |
inessive | voksban | voksokban |
superessive | vokson | voksokon |
adessive | voksnál | voksoknál |
illative | voksba | voksokba |
sublative | voksra | voksokra |
allative | vokshoz | voksokhoz |
elative | voksból | voksokból |
delative | voksról | voksokról |
ablative | vokstól | voksoktól |
non-attributive possessive - singular |
voksé | voksoké |
non-attributive possessive - plural |
vokséi | voksokéi |
Possessive forms of voks | ||
---|---|---|
possessor | single possession | multiple possessions |
1st person sing. | voksom | voksaim |
2nd person sing. | voksod | voksaid |
3rd person sing. | voksa | voksai |
1st person plural | voksunk | voksaink |
2nd person plural | voksotok | voksaitok |
3rd person plural | voksuk | voksaik |
From Danish voks, from Old Danish wax, wox, from Old Norse vax, from Proto-Germanic *wahsą.
voks m (definite singular voksen, uncountable)
voks
From Old Norse vax n, from Proto-Germanic *wahsą.
voks m (definite singular voksen, uncountable)