From vooruit (“ahead, onward”) + lopen (“to walk”).
vooruitlopen
Conjugation of vooruitlopen (strong class 7, separable) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | vooruitlopen | |||
past singular | liep vooruit | |||
past participle | vooruitgelopen | |||
infinitive | vooruitlopen | |||
gerund | vooruitlopen n | |||
main clause | subordinate clause | |||
present tense | past tense | present tense | past tense | |
1st person singular | loop vooruit | liep vooruit | vooruitloop | vooruitliep |
2nd person sing. (jij) | loopt vooruit, loop vooruit2 | liep vooruit | vooruitloopt | vooruitliep |
2nd person sing. (u) | loopt vooruit | liep vooruit | vooruitloopt | vooruitliep |
2nd person sing. (gij) | loopt vooruit | liept vooruit | vooruitloopt | vooruitliept |
3rd person singular | loopt vooruit | liep vooruit | vooruitloopt | vooruitliep |
plural | lopen vooruit | liepen vooruit | vooruitlopen | vooruitliepen |
subjunctive sing.1 | lope vooruit | liepe vooruit | vooruitlope | vooruitliepe |
subjunctive plur.1 | lopen vooruit | liepen vooruit | vooruitlopen | vooruitliepen |
imperative sing. | loop vooruit | |||
imperative plur.1 | loopt vooruit | |||
participles | vooruitlopend | vooruitgelopen | ||
1) Archaic. 2) In case of inversion. |