wściec

Polish

wściec pf (imperfective wściekać)

(transitive, impersonal, colloquial) to anger (to arouse uncontrollable rage and great anger in someone)
(reflexive with się, colloquial) to lose it, to flip out, to go ape, to rage (to become explosively angry; to lose one's temper)
(reflexive with się, pathology) to contract rabies

Conjugation of wściec pf
	person	singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		wściec
future tense	1^st	wścieknę			wściekniemy
	2^nd	wściekniesz			wściekniecie
	3^rd	wścieknie			wściekną
	impersonal	wścieknie się
past tense	1^st	wściekłem, -(e)m wściekł	wściekłam, -(e)m wściekła	wściekłom, -(e)m wściekło	wściekliśmy, -(e)śmy wściekli	wściekłyśmy, -(e)śmy wściekły
	2^nd	wściekłeś, -(e)ś wściekł	wściekłaś, -(e)ś wściekła	wściekłoś, -(e)ś wściekło	wściekliście, -(e)ście wściekli	wściekłyście, -(e)ście wściekły
	3^rd	wściekł	wściekła	wściekło	wściekli	wściekły
	impersonal	wścieknięto
conditional	1^st	wściekłbym, bym wściekł	wściekłabym, bym wściekła	wściekłobym, bym wściekło	wścieklibyśmy, byśmy wściekli	wściekłybyśmy, byśmy wściekły
	2^nd	wściekłbyś, byś wściekł	wściekłabyś, byś wściekła	wściekłobyś, byś wściekło	wścieklibyście, byście wściekli	wściekłybyście, byście wściekły
	3^rd	wściekłby, by wściekł	wściekłaby, by wściekła	wściekłoby, by wściekło	wściekliby, by wściekli	wściekłyby, by wściekły
	impersonal	wścieknięto by
imperative	1^st	niech wścieknę			wścieknijmy
	2^nd	wścieknij			wścieknijcie
	3^rd	niech wścieknie			niech wściekną
passive adjectival participle		wścieknięty	wścieknięta	wścieknięte	wścieknięci	wścieknięte
anterior adverbial participle		wściekłszy
verbal noun		wścieknięcie

adjectives

adverbs

nouns