From Middle Dutch wāernen, from Old Dutch *warnon, from Proto-Germanic *warnōną.
waarnen
Conjugation of waarnen (weak) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | waarnen | |||
past singular | waarnde | |||
past participle | gewaarnd | |||
infinitive | waarnen | |||
gerund | waarnen n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | waarn | waarnde | ||
2nd person sing. (jij) | waarnt, waarn2 | waarnde | ||
2nd person sing. (u) | waarnt | waarnde | ||
2nd person sing. (gij) | waarnt | waarnde | ||
3rd person singular | waarnt | waarnde | ||
plural | waarnen | waarnden | ||
subjunctive sing.1 | waarne | waarnde | ||
subjunctive plur.1 | waarnen | waarnden | ||
imperative sing. | waarn | |||
imperative plur.1 | waarnt | |||
participles | waarnend | gewaarnd | ||
1) Archaic. 2) In case of inversion. |