From weer (“back”) + geven (“give”).
weergeven
Conjugation of weergeven (strong class 5, separable) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | weergeven | |||
past singular | gaf weer | |||
past participle | weergegeven | |||
infinitive | weergeven | |||
gerund | weergeven n | |||
main clause | subordinate clause | |||
present tense | past tense | present tense | past tense | |
1st person singular | geef weer | gaf weer | weergeef | weergaf |
2nd person sing. (jij) | geeft weer, geef weer2 | gaf weer | weergeeft | weergaf |
2nd person sing. (u) | geeft weer | gaf weer | weergeeft | weergaf |
2nd person sing. (gij) | geeft weer | gaaft weer | weergeeft | weergaaft |
3rd person singular | geeft weer | gaf weer | weergeeft | weergaf |
plural | geven weer | gaven weer | weergeven | weergaven |
subjunctive sing.1 | geve weer | gave weer | weergeve | weergave |
subjunctive plur.1 | geven weer | gaven weer | weergeven | weergaven |
imperative sing. | geef weer | |||
imperative plur.1 | geeft weer | |||
participles | weergevend | weergegeven | ||
1) Archaic. 2) In case of inversion. |