From Dutch weggaan, from Middle Dutch wechgâen. Equivalent to weg + gaan.
weggaan (present gaan weg, present participle weggaande, past participle weggegaan)
From Middle Dutch wechgâen. Equivalent to weg + gaan.
weggaan
| Conjugation of weggaan (strong class 7, irregular, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | weggaan | |||
| past singular | ging weg | |||
| past participle | weggegaan | |||
| infinitive | weggaan | |||
| gerund | weggaan n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | ga weg | ging weg | wegga | wegging |
| 2nd person sing. (jij) | gaat weg, ga weg2 | ging weg | weggaat | wegging |
| 2nd person sing. (u) | gaat weg | ging weg | weggaat | wegging |
| 2nd person sing. (gij) | gaat weg | gingt weg | weggaat | weggingt |
| 3rd person singular | gaat weg | ging weg | weggaat | wegging |
| plural | gaan weg | gingen weg | weggaan | weggingen |
| subjunctive sing.1 | ga weg | ginge weg | wegga | wegginge |
| subjunctive plur.1 | gaan weg | gingen weg | weggaan | weggingen |
| imperative sing. | ga weg | |||
| imperative plur.1 | gaat weg | |||
| participles | weggaand | weggegaan | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||