From wprawić (się) + -ony.
wprawiony (passive adjectival)
wprawiony (comparative bardziej wprawiony, superlative najbardziej wprawiony, no derived adverb)
singular | plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
masculine animate | masculine inanimate | feminine | neuter | virile (= masculine personal) | non-virile | |
nominative | wprawiony | wprawiona | wprawione | wprawieni | wprawione | |
genitive | wprawionego | wprawionej | wprawionego | wprawionych | ||
dative | wprawionemu | wprawionej | wprawionemu | wprawionym | ||
accusative | wprawionego | wprawiony | wprawioną | wprawione | wprawionych | wprawione |
instrumental | wprawionym | wprawioną | wprawionym | wprawionymi | ||
locative | wprawionym | wprawionej | wprawionym | wprawionych |