wryć

Polish

From w- +‎ ryć. First attested in the 16th century.^[1] Compare Czech vrýt, Kashubian wrëc, Silesian wryć, and Russian врыть (vrytʹ).

wryć pf

(transitive) to dig into (while digging, to press something into something)
(reflexive with się) to sink into (to dig into soft or loose ground hard after hitting it)
Synonym: zaryć (się)
(reflexive with się) to sink into (to become very firmly established in someone's consciousness)
(reflexive with się, colloquial, derogatory, expressive) to push one's way in, to muscle in, to cut in
Synonym: wepchać się

Conjugation of wryć pf
	person	singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		wryć
future tense	1^st	wryję			wryjemy
	2^nd	wryjesz			wryjecie
	3^rd	wryje			wryją
	impersonal	wryje się
past tense	1^st	wryłem, -(e)m wrył	wryłam, -(e)m wryła	wryłom, -(e)m wryło	wryliśmy, -(e)śmy wryli	wryłyśmy, -(e)śmy wryły
	2^nd	wryłeś, -(e)ś wrył	wryłaś, -(e)ś wryła	wryłoś, -(e)ś wryło	wryliście, -(e)ście wryli	wryłyście, -(e)ście wryły
	3^rd	wrył	wryła	wryło	wryli	wryły
	impersonal	wryto
conditional	1^st	wryłbym, bym wrył	wryłabym, bym wryła	wryłobym, bym wryło	wrylibyśmy, byśmy wryli	wryłybyśmy, byśmy wryły
	2^nd	wryłbyś, byś wrył	wryłabyś, byś wryła	wryłobyś, byś wryło	wrylibyście, byście wryli	wryłybyście, byście wryły
	3^rd	wryłby, by wrył	wryłaby, by wryła	wryłoby, by wryło	wryliby, by wryli	wryłyby, by wryły
	impersonal	wryto by
imperative	1^st	niech wryję			wryjmy
	2^nd	wryj			wryjcie
	3^rd	niech wryje			niech wryją
passive adjectival participle		wryty	wryta	wryte	wryci	wryte
anterior adverbial participle		wrywszy
verbal noun		wrycie

^ Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “wryć”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]